Voor de 9e keer stap ik nu weer in het vliegtuig naar Indonesië. Als ik na 13 uur vliegen en 3 films later uit het vliegtuig stap, voel ik me beetje opgewonden… Wat maakt toch dat ik me zo thuis voel in dit land? Iedere keer weer als ik voet op deze bodem zet, de lekkere, warme deken voel en er allerlei geuren in mijn neus komen, voel ik me zo verbonden!

Jakarta, geen einddoel, is een wereld stad. Ik heb er een haat- en liefdesverhouding mee. Vijfentwintig jaar geleden heb ik hier gewoond met mijn gezin en gewerkt als televisieproducer. Ik haat het omdat het té druk is. Je kunt bijna niet meer normaal in een auto rijden. Dus als het even kan pak ik de Ojek (scootertaxi) maar ook dat is geen feestje want er hangt meestal smog in deze (nu nog!) hoofdstad van Indonesië. Tegelijkertijd kan ik enorm genieten van al het ‘gekeutel’ om me heen. Ik heb er geen ander woord voor. Iedereen doet iets. Slapen, verkopen, eten, vegen, slapen, kortom te veel om op te noemen. En…Jakarta is tevens een hele interessante culturele stad met nog veel invloeden uit de Bataviatijd; diverse musea, prachtige historische gebouwen en interessante bezienswaardigheden zoals het Nationaal Monument en Taman Mini (een soort Madurodam van Indonesië).

Ik vervolg mijn reis naar het hotel met een taxi (Bluebird!) Dit hotel heb ik uitgekozen omdat ik vlakbij het treinstation ‘Gambir’ wil slapen. Morgen ga ik namelijk met de trein naar Semarang. Deze route duurt zes uur en ik geniet van elk moment. Het landschap van Java ontvouwt zich voor mijn ogen… De ene keer dender ik vlak langs de kampungs (kleine dorpjes) waar ook iedereen druk is met van alles, het volgende moment door rijstvelden zo groen dat ik de neiging heb om erin te ‘happen’… en het laatste stuk vlak langs de zee!

Dat is zo cool om met een trein langs de zee te rijden, een hele aparte ervaring. De trein is trouwens heel modern; airco, lekker stoelen die je kunt verdraaien in de rijrichting die je wilt en er komt van regelmatig een karretje met eten en drinken langs. De treinen rijden hier in Indonesië ongelooflijk op schedule! En… van te voren koop je een stoel (gebruik de zeer klantvriendelijke apps van Traveloka of tiket.com!), daarom weet je zeker dat je nooit hoeft te staan.

In Semarang aangekomen, ook een zeer boeiende stad met nog heel veel Nederlandse invloeden, loop ik eerst door “Kota Lama”, of te wel de oude stad. Mijn diner nuttig ik bij de heerlijke Bistro “Spiegel” waar ook life muziek is en ik zelfs een glaasje wijn kan scoren! Het spannende gebouw van de Nederlands-Indische Spoorwegen “Lawang Sewu (huis met duizend deuren)” hou ik voor een volgende keer tegoed. Het verhaalt gaat dat het daar spookt!

Ik slaap hier nog één nacht hier in een leuk hotel. De volgende dag pak ik het vliegtuig dat me binnen een half uur op Karimunjawa brengt. Als ik land sta ik ook binnen 5 minuten buiten. Het is zo klein en daarom zo overzichtelijk dat ik niet op m’n bagage hoeft te wachten. Die is er al.

Eenmaal buiten worden alweer de eerste handjes geschud om meteen daarna de rechterhand op het hart te leggen. Dat vind ik zo mooi in Indonesië! Er zijn vast wel meer landen waar dit gedaan wordt maar het raakt me steeds weer. Ik ben er zelf ook al zo aan gewend dat ik het (automatisch) in Nederland ook doe!

M’n trouwe scooter staat al klaar. Eén van ‘mijn jongens’ staat me al op te wachten en ik krijg een stralende lach als hij me ziet. Samen rijden we naar Alam Kita, ik rij, hij achterop met mijn backpack. Tijdens het rijden praten we alvast wat bij.

Ik ben thuis!

Zonnegroet,

Margo Niestadt

+31 623 989 986 (whatsapp nummer)
+62 812 106 743 83
margo@alam-kita.com